TÜRKLERİN ŞECERESİ - E'BUL GAZİ BAHADIR HAN
Türkler, tarihin en eski, sürekli
kavimlerinden biridir. Dört bin yılı aşkın geçmişleriyle Türkler, Asya, Avrupa
ve Afrika topraklarına yayılmış, büyük ve kalabalık bir ulustur. Türklerin
tarihin çok eski dönemlerinde Orta Asya topraklarında ortaya çıktıkları
bilinmektedir. İlk topraklarının sınırlarını çizebilmenin olanaksızlığına karşın, Türklerin ilk
yurtları tarihsel kaynaklara göre Altay dağları yöresidir. Tanrı dağlarıyla
Altay dağları arasında yaşayan Türkler “Altay Kavimleri”nden sayılmışlardır.
Türklerin ilk yurtları, doğuda
Kingan dağlarından, batıda Hazar Denizi ve İtil ırmağına; kuzeyde Sibirya
ovalarından, güneyde Karanlık ve Hindikuş dağlarına kadar uzanan çok geniş
topraklar olarak bilinmektedir.
Türk sözcüğünün bir kavmi, bir
topluluğu ve devleti belirtmek amacıyla ilk kullanılışı, dağınık, göçebe Türk boylarının Gök-Türk (ya da Kök-Türk)
siyasal birliğinin çevresinde toplanmasıyla başlamıştır. Gök-Türk Devleti’nin kurulmasından sonra da Türk sözcüğü Orta Asya
topraklarında yaşayan kavimlerin büyük çoğunluğunu belirten bir ad olarak
geçmiştir.